Tibetan Thangka Paintings.....

THANGKAS...Η ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ..

THANGKAS...SACRED THIBETAN PAINTING....

Atma Ethnic Arts is back in Veria Greece.

Visit our E-Shop at www.e-ethnic.com

A Thangka is a painted or embroidered banner which was hung in a monastery or a family altar and carried by lamas in ceremonial processions. In Tibetan the word 'than' means flat and the suffix 'ka' stands for painting. The Thangka is thus a kind of painting done on flat surface but which can be rolled up when not required for display. The most common shape of a Thangka is the upright rectangular form. One does also find horizontal oblong banners influenced probably by the format of Chinese horizontal hand scrolls.

On the basis of techniques involved and materials used thangkas can be grouped into several categories. Generally they are divided into two broad categories: those which are painted (called bris-than in Tibetan) and those which are made of silk either by weaving or with embroidery called (gos-than). The painted thangkas are further divided into five categories:
Thangkas which have different colors in the background
Thangkas which have a gold background
Thangkas which have a red background
Thangkas painted on a black background
Thangkas whose outlines are printed on cotton support and then touched up with colors

Η thangka ,είναι ζωγραφισμένα ή κεντημένα πανό που ειναι κρεμασμένα σε ένα μοναστήρι ή ένα οικογένειακο βωμό και μεταφέρονται από λάμα στην τελετες λιτανείας. Στο Θιβέτ η λέξη «than» σημαινει επίπεδη και η καταληξη "ka" "ζωγραφική". Η thangka είναι έτσι ένα είδος ζωγραφικής που γίνεται σε επίπεδη επιφάνεια, αλλά που μπορει να τυλίγεται όταν δεν απαιτείται προβολή. Η πιο κοινή μορφή ενός thangka είναι η όρθια ορθογώνια μορφή.
Με βάση τις τεχνικές που υπεισέρχονται και τα υλικά που χρησιμοποιούνται οι thangkas μπορούν να ομαδοποιηθούν σε διάφορες κατηγορίες. Σε γενικές γραμμές αυτά χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: αυτές που είναι βαμμένα , καθώς και εκείνες που γίνονται από μετάξι, είτε με ύφανση ή με κέντημα που ονομάζεται Τα ζωγραφισμένα thangkas διαιρείται περαιτέρω σε πέντε κατηγορίες:
Thangkas που έχουν διαφορετικά χρώματα στο φόντο
Thangkas που έχουν χρυσό φόντο
Thangkas που έχουν κόκκινο φόντο
Thangkas βαμμένο σε μαύρο φόντο
Thangkas οποίου σκιαγραφεί εκτυπώνονται σε βαμβακερο καμβα και στη συνέχεια γεμιζονται με χρώματα
Οι Thangkas είναι ζωγραφισμένεσ σε καμβά βαμβακιού με υδατοδιαλυτές χρωστικές ουσίες, με ορυκτες και οργανικες βαφες , και ενα μιγμα βότανου και κόλλας. Η όλη διαδικασία απαιτεί μεγάλη δεξιοτεχνία και την τέλεια κατανόηση των αρχων της αγιογραφιας.
Η εκτέλεση της ζωγραφικής thangka μπορεί να διαιρεθεί σε έξι στάδια:




Thangkas are painted on cotton canvas with water soluble pigments, both mineral and organic, tempered with a herb and glue solution. The entire process demands great mastery over the drawing and perfect understanding of iconometric principles.
The execution of a Thangka painting can be divided into six steps:


Preparation of the painting surface
Tibetan painters pay great importance to the preparation of the painting surface since Thangka paintings are to be rolled up for storage and then unrolled for display. Any sort of defect due to neglect may cause cracks or make the paint peel off. A piece of cotton cloth of slightly open weave is stitched on to a narrow wooden frame along all its four sides. This lightly framed cotton is then tightly stretched over a larger wooden frame or stretcher with a stout thread by a system of crisscross lacing. After setting up the cloth in the frame it is treated from both the front and back with a thin layer of gesso, which is made up of glue and zinc oxide. The canvas is then burnished on both sides with a stone or conch shell to produce a smooth and lustrous surface.
Προετοιμασία της επιφάνειας ζωγραφικής
Οι Θιβέτανοι ζωγράφοι καταβάλουν μεγάλη σημασία για την προετοιμασία της επιφάνειας ζωγραφικής, δεδομένου ότι thangka πίνακες πρεπει να τυλίγονται για την αποθήκευση και στη συνέχεια να ξετυλίγονται για την προβολή. Κάθε είδος ελάττωμα που οφείλεται σε αμέλεια μπορεί να προκαλέσει ρωγμές ή να κάνει το χρώμα να ξεφλουδισει. Ένα κομμάτι βαμβακερό ύφασμα της ελαφρώς αραιης ύφανσης είναι ραμμένο σε ένα στενό ξύλινο πλαίσιο στις τέσσερις πλευρές του. . Μετά το τεντομα του υφάσματος στο πλαίσιο αυτό απλωνεται τόσο από το εμπρός οσο και πίσω, ένα λεπτό στρώμα από gesso, το οποί αποτελείται από κόλλα και οξείδιο του ψευδαργύρου. Ο καμβάς μετα "γυαλιζεται" και στις δύο πλευρές με μια πέτρα ή κοχύλι για να παράγουν μια ομαλή και στιλπνή επιφάνεια.



Drawing
Before sketching different parts of the composition, eight major lines of orientation are drawn. These include a central perpendicular, two diagonals, a horizontal and four outer borders. Now with charcoal or graphite the rough drawing of the deity in full accordance with the canonical proportions is delineated. Within a given composition, the center stage is invariably occupied by the principal personage, while all acolytes and attendants are greatly reduced in size to further emphasize the majesty and enormity of the central figure.
Ζωγραφικη
Πρωτα σχεδιαζονται οκτώ μεγάλες γραμμές του προσανατολισμού. Αυτές περιλαμβάνουν ένα κεντρικό κάθετο, δύο διαγώνιοι, μια οριζόντια και τέσσερα εξωτερικά σύνορα. Μετα, με άνθρακα ή γραφίτη σχεδιαζεται ενα τραχύ σχέδιο της θεότητας. Μέσα σε μια δεδομένη σύνθεση, την κεντρική σκηνή καταλαμβάνει πάντοτε η κύρια προσωπικότητα, ενώ όλες οι οιπολοιπες εχουν μειωθεί σημαντικά σε μέγεθος για να τονίστει περισσότερο το μεγαλείο και το τεράστιο μέγεθος της κεντρικής φιγούρας.


Application of Color

Color is more than a visual proposition in Sacred Buddhist Painting. The five basic colors white, yellow, red, black and green have different symbolic meanings. Black symbolizes killing and anger, white denotes rest and repose, yellow stands for restraint and nourishment, red is indicative of subjugation while green is the known hue of exorcising practices. The palette of the Thangka painters has been classified into 'seven father colors' and one 'mother color'. The seven father colors are: deep blue, green, vermilion, minimum orange, maroon, yellow and indigo. The mother color is white which interacts perfectly with all these hues. The lighter shades resulting from the mixture of 'father' and 'mother' were referred to as their sons. Written evidence from the eighteenth century identifies fourteen such 'sons'.
For any large project, the master painter first visualizes the final color scheme and indicates them on the sketch with an abbreviated notation system.
While applying the colors the painter proceeds from the distant parts to those parts stationed near him.
Εφαρμογή του χρώματοςΤο χρώμα είναι περισσότερο από μια οπτική πρόταση στην βουδιστικη Ζωγραφική. Τα πέντε βασικά χρώματα λευκό, κίτρινο, κόκκινο, μαύρο και πράσινο έχουν διαφορετικές συμβολικές σημασίες. Η Μαύρη συμβολίζει τη θανάτωση και την οργή, το λευκό δηλώνει την ανάπαυση, κίτρινο σημαίνει αυτοσυγκράτηση και τροφή, κόκκινο είναι ενδεικτική της υποταγής, ενώ το πράσινο είναι η γνωστή απόχρωση τοων εξορκιστικων πρακτικών. Η παλέτα των ζωγράφων thangka έχει ταξινομηθεί σε «επτά πατρικα χρώματα» και ένα «χρώμα μητέρα». Ο πατέρας επτά χρώματα είναι: βαθύ μπλε, πράσινο, Vermilion, ελάχιστη πορτοκαλί, καφέ, κίτρινο και λουλακί. Η μητέρα έχει χρώμα λευκό που αλληλεπιδρά τέλεια με όλες αυτές τις αποχρώσεις. Ο λοιπεσ αποχρωσεις που προκύπτει από την ανάμειξη του «πατέρα» και «μητέρα», αναφέρονται ως "γιοι" τους. Γραπτές αποδείξεις από το δέκατο όγδοο αιώνα προσδιορίζει δεκατέσσερις τέτοιες «γιους».



Shading and Color Gradations
After laying the initial coats of flat color the painter proceeds to apply thin coats of dyes diluted in water. Shading in Tibetan Thangkas is always done to add effects of volume and dimension to the form be it a human figure, an anthropomorphic image of some deity or clouds, water, flames, rocks, flowers, curtains, seats, etc. Cast shadows and highlights are unknown aspects of the pictorial imagery of the Thangka. Very often the empty green field of the foreground is shown fading gradually into the horizon and such effects are obtained with 'wet shading', a technique of gradual blending of two adjoining areas of wet paint.
Outlining

In an essentially linear pictorial expression like the Thangka, the art of outlining plays a significant role. To set off objects from the background or to demarcate subdivisions of a certain form, or to emphasize a swirling mass of flames, painters select the indigo and lac dyes for perfect results.
Σκίαση και Χρώματικες διαβαθμίσεις
Μετά τον αρχικες στρώσεις χρώματος ο ζωγράφος θα εφαρμόσει λεπτές στρώσεις υδατοδιαλυτων βαφών . Η σκίαση στις Θιβετανικες Thangkas γίνεται πάντα για να προσθέσει το εφέ του όγκου και των διαστάσεων είτε πρόκειται για ανθρώπινη μορφή, μια ανθρωπόμορφη εικόνα καποιας θεότητας ή σύννεφα, νερό, φωτιά, βράχους, λουλούδια, κουρτίνες, καθίσματα, κλπ. . Πολύ συχνά το άδειο πράσινο φοντο φθίνει σταδιακά στον ορίζοντα και το αποτελέσμα αυτο εχει παραχθεί με «υγρή σκίαση», μια τεχνική της σταδιακής ανάμειξη των δύο γειτονικών περιοχών της υγρής βαφής.

Finishing Details
At this final stage the facial features are finished and the eyes of the deities are painted. For this 'eye opening' an elaborate consecration ritual on an auspicious full moon day is fixed and only after the vivification ritual does the painter complete the eyes in swift sure strokes. The whites of the eyes are softened with orange and red at the corner ends, eyelid edges are darkened and then the iris is added according to the required stance of the deity. The two most commonly fashioned varieties of eyes are 'bow eyes' and grain eyes' besides a few fearsome looking ones for the wrathful deities.
Τελικες Λεπτομέρειες
Σε αυτό το τελικό στάδιο , τα χαρακτηριστικά του προσώπου τελειώνουν και βαφονται τα μάτια των θεοτήτων. Για αυτό το "άνοιγμα των ματιών" ,γινεται ένα πολύπλοκο τελετουργικό , σε μια ευοίωνη μερα που θα εχει πανσεληνο, και μόνο μετά απο αυτο το τελετουργικό ,μπορει ο ζωγράφος να ολοκληρώσει τα μάτια με γρηγορες σίγουρες πινελιες. Το ασπρο των ματιών "μαλάκωνει" με πορτοκαλί και κόκκινο στη γωνία ,οι ακρες με μαυρα βλεφάρα , και στη συνέχεια η ίριδα προστίθεται σύμφωνα με την απαιτούμενη στάση της θεότητας. Οι δύο πιο συχνά ποικιλίες των ματιών είναι «μάτια τόξο» και τα μάτια grain ,καθως και μερικα "τρομαχτικα βλεμματα"τοταν πρεπει να σχεδιαστουν οργισμένες θεότητες.




In order to turn the areas of gold shiny they are burnished gently with an onyx tipped tool after placing a wooden support against the back of the canvas.
Next, the cord fastenings are cut with a knife and the painting is removed from the stretcher. The Thangka is then mounted with Chinese silks. Often the Thangka is provided with a cover of gossamer silk. When the Thangka hangs on an altar the cover is gathered up to the top and acts as a curtain. Two narrow sticks are attached to the top and the bottom so that the Thangka can be easily rolled up for storage or for a journey.
Για να κανουν τις περιοχές του χρυσού γυαλιστερες ,τριβονται απαλά με ένα εργαλείου με αιχμη απο ονυχα μετά την τοποθέτηση μιας ξύλινης υποστήριξης στο πίσω μέρος του καμβά.
Στη συνέχεια, τα κορδονια που κρατουν τεντωμενο τον καμβα κόβονται με μαχαίρι και η ζωγραφική έχει αφαιρεθεί από το φορείο. Συχνα η thangka τοποθετειται πανω σε κινέζικο μετάξι. Συχνά η thangka είναι εφοδιασμένο με ενα καλυμα μεταξιού αραχνοΰφαντο. Όταν η thangka κρέμεται σε ένα βωμό ,αυτο το καλυμα μαζευεται μέχρι την κορυφή και λειτουργει ως μια κουρτίνα. Δύο στενά ραβδιά επισυνάπτονται στην κορυφή και το κάτω μέρος, έτσι ώστε η thangka μπορει να τυλιχτει εύκολα για αποθήκευση ή για ένα ταξίδι.

Most Tibetan artists do not sign their works. Every act of creation is considered to be divine with the artist simply serving as a mortal instrument, and so his own identity is inconsequential. Also, attaching one's name to a work is considered an egotistical act, and it is the duty of the artist, like all pious Buddhists, to destroy the ego.
Οι περισσότεροι καλλιτέχνες του Θιβέτ δεν υπογράφουν τα έργα τους. Κάθε πράξη της δημιουργίας θεωρείται θεία ,με τον καλλιτέχνη απλώς ναχρησιμεύει ως θνητό μέσο, και έτσι τη δική του ταυτότητα είναι ασήμαντη. Επίσης, το όνομα κάποιου που συνδέενται με ένα έργο, θεωρείται εγωιστικη πράξη, και αυτό είναι το καθήκον του καλλιτέχνη, όπως όλοι οι ευσεβείς Βουδιστές, να καταστρέψει το εγώ.

Guhyasamaja Akshobhyavajra Thangka
Thangha dimensions = 43cm x 55 cm , price 500 euro

Guhyasamaja Akshobhyavajra
Ο πίνακας αναπαριστά την Θεότητα Guhyasamaja Akshobhyavajra σε ιερή ένωση με τον σύντροφο του, Sparshavajra η αλλιώς Adhiprajna
Ο Guhyasamaja,σχετίζεται με τον Βούδα Akshobhya (Στοιχείο του νερού),και είναι η πιο αρχαία και βασική Ταντρα της Βουδιστικής παράδοσης Vajrayana. Συμβολίζει την συγκέντρωση όλων των αρετών της Σοφίας και των μαγικών δυνάμεων των έξι στοιχείων τα οποία φαίνεται να κρατάει στα έξι του χερια.Το vajra (αδαμάντινο σκήπτρο) το νερό, ο τροχός (chakra ) τον αιθέρα, ο λωτός(padma) την φωτιά ,το πετράδι (triratna )την γη και το σπαθί της σοφίας(kadgha) τον αερα.Τα σταυρωμένα μπροστά στο στήθος χέρια ,κρατούν το ένα χέρι vajra που συμβολίζει επίσης την αρσενική υπόσταση ενώ στο άλλο χέρι κρατάει το gantha –καμπάνα σύμβολο της θηλυκής υπόστασης ,συμβολίζοντας φαινομενικές αντιθέσεις.


Ο Akshobhyavajra είναι φωτεινοχρωμος σε αντίθεση με την σύντροφο του που είναι σε σκούρο μπλε χρώμα, με τρία πρόσωπα και έξι χερια.,από τα οποία τα δυο που αγκαλιάζουν την σύντροφο βρίσκονται σχηματίζουν το mudra vajra-humkara Το συγκεκριμένο mudra («πόζες» χεριών κυρίως για θεραπευτικούς σκοπούς )είναι σύμβολο ακλόνητης δράσης., και είναι καθιστός σε στάση vajrasana.
Η σύντροφος Adhiprajna είναι ουσιαστικά μια «αντανάκλαση» του Guhyasamaja τον οποίο κυκλώνει με την αγκαλιά της. Ενώ κρατάει τα ίδια αντικείμενα στα χέρια της.Και οι δυο Θεότητες είναι ντυμένες με τις στολές και τα στολίδια των Bodhisattva. (Φωτισμένα οντα/δασκαλοι οι οποίοι επέστρεψαν στην γη για να βοηθήσουν τα υπόλοιπα πλάσματα)

Το κείμενο κάτω είναι στα Σανσκριτικά και ουσιαστικά είναι μια επίκληση προς τους Λάμας τους Γινταμς,τους Ντακας και τους Νταικινις, Θεότητες και δάσκαλους
Προς όλους τους Βούδες και τους Μποτισατβας. Υπάρχει επίσης μια επίκληση προς τον 'Namkhai Gyalpo' που ουσιαστικά σημαίνει «Βασιλιάς του Ουρανού»
Τέλος υπάρχει το μάντρα Om Ah Hung

Η Guhyasamaja Ταντρα είναι ένα από τα αρχαιότερα και πιο βασικά κείμενα του Βουδισμού Vajrayana. Ο Guhyasamaja είναι ένας από τους πρώτους και βασικότερους Θεούς του Ταντρικου-Βουδιστικού πάνθεου, Μια διαδοχή του κοσμικού Βούδα Aksobhya, η ενσάρκωση της συνειδητοτητας
Το όνομα του εμπεριέχει την έννοια της μυστικής ένωσης. Αυτός ο Κύριος του διαμαντένιου σώματος ,λόγου και νου, εμπεριέχει όλους τους κοσμικούς Βούδες, κρατάει την σύντροφο του (prajna) σε ένα σεξουαλικό αγκάλιασμα (yab-yum).
Η Θεότητα σύντροφος του προβάλει μια ενέργεια και μια ωμότητα η οποία έρχεται σε αντίθεση αλλά και συμπληρώνει την γαλήνια αυτοκυριαρχία του συντρόφου της.

Guhyasamaja Akshobhyavajra
The painting portrays the figure of Guhyasamaja Akshobhyavajra in secret union with his consort Sparshavajra or Adhiprajna.

Guhyasamaja is seated in vajrasana (his legs crossed) on a double lotusthrone and is depicted with three heads and six arms. His prajna has an identical number of heads and arms; she is portrayed in sexual embrace around her partner, two of her most raised hands around his neck and with her legs around his hip. On their heads they wear crowns, the central leaf bearing a wheel of law, and their hair being tied up into a high chignon, topped by a cintamani (flaming pearl). The sign of illumination (the urna) is depicted on all six heads. The male god has flowers sticking out just above his ears. Both deity’s are adorned with earrings, necklaces, bracelets, anklets, skirts, shawls, girdles of pearls and ornaments. Although the two gods are complementary they both have an identical number of arms, legs and heads as well as similar attributes. Guhyasamaja’s hands are crossed in front of his chest holding a vajra (thunderbolt) and a ghanta (bell with vajra handle). His right hands hold a padma (lotusflower and symbol of purity and spiritual elevation) and a cakra (the wheel of the Buddhist law). His left hands hold a khadga (sword protecting wisdom) and a cintamani (a flaming pearl). The original gilded seal is beautifully engraved with a vishvavajra, symbol of the four cardinal points of the universe.


In the center of the painting, Guhyasamaja Akshobhyavajra is white. Here, the jina Buddha Akshobhya is specifically represented as Guhyasamaja. Akshobhya is specifically located in the east, but in this instance, he is placed in the center of the mandala for reasons which will be discussed below. Irrespective of his position, Guhyasamaja Akshobhyavajra has three heads and embraces his Prajna. His right head is white and his left head is red. He has a total of six arms that hold various attributes: Starting on his proper right, from top to bottom, Guhyasamaja Akshobhyavajra holds a chakra or wheel, padma or lotus, and a vajra or adamantine scepter in these hands. From top to bottom on his left side, he holds a kadgha or sword, triratna or three jewels, and a ghanta or bell in these hands. His two principle hands, crossed near the center of his body, hold the vajra and ghanta. Each attribute represents and symbolizes a specific kula, or lineage or family of each Buddha; these attributes simply rotate from hand to hand when a different Buddha is depicted in the central position. Further, it is the proper right principle hand that holds the attribute particular to each kula Buddha, while the attribute in the proper left principle hand remains constant in this mandala. Here, for example, the vajra is the kula symbol for the Buddha Akshobhya and Guhyasamaja, and the ghanta remains a constant. Moreover, it is the vajra that "appears to rotate in the hands of the deities, thereby also altering the positions of the other attributes. Each [j]ina Buddha carries all five symbols, thus underscoring their interdependence and their identity as a whole" (S. Huntington & J. Huntington, 192).

The other half of this central paired-deity is Sparshavajra. She is light blue and also has a total of six arms; the two hands that are encircled around Guhyasamaja Akshobhyavajra's neck cannot be seen, but they are holding a chakra and kadgha in her right and left hands, respectively. The remaining right hands of Sparshavajri hold a sword and a jewel, while those on her left carry a wheel and a lotus. Visually, the attributes of these two central deities are reflective of the other.

Guhyasamaja, associated with the Buddha Akshobhya, is the most ancient and fundamental Tantra of Vajrayana tradition of Buddhism. Padmavajra in his work Guhyasiddhi cites it under the name of Shrisamaja as the most authoritative. In this all the components of the Five Tathagatas, mudra, kula, prajna, their colours and directions, form and meaning were clearly systematized.

Thangka dimensions = 54 x 75 cm price 350 euro.
Dharma-Chakra Thangka


Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ -THE SAMSARA WHEEL

Ο Τροχός Της Ζωής αναπαριστά τον χωρίς αρχή και τέλος κύκλο της ανθρώπινης ύπαρξης. Πιστεύεται πως τον ζωγράφισε για πρώτη φορά ο ίδιος ο Βούδας.
Όπως φαίνεται στην εικόνα , ένας δαίμονας , ο Yama, ο θεός του θανάτου κρατά τον τροχό. Στον μικρότερο κύκλο στο κέντρο , ένας μαύρος χοίρος ένα πράσινο φίδι και μια χήνα ,συμβολίζουν αντίστοιχα το 3 κύρια αμαρτήματα, της αγνοίας και σύγχυσης (χοίρος) του μίσους και του θυμού (φίδι) και της λαγνείας και του πάθους (χήνα.),δαγκώνοντας το ένα το άλλο ,υποδηλώνοντας ότι αυτά τα 3 κακά είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Στον επόμενο κύκλο, στο αριστερό μισό φαίνονται φιγούρες να ανεβαίνουν προς ανώτερα επίπεδα ύπαρξης, ενώ στο δεξί ημικύκλιο να κατεβαίνουν προς χαμηλότερα επίπεδα.
Ο επόμενος κύκλος αποτελείται από έξη τμήματα ( το κάτω τμήμα είναι διπλό )όπου ανα παρίστανται διαφορετικές συνθήκες του Βασίλειου της ζωής.
Το κάτω διπλό μαζί με το δεξί κομμάτι, αναπαριστούν τα χαμηλότερα βασίλεια ,αυτά των κολάσεων, μέρη όπου κάποιος γεννιέται εκεί ανάλογα με το «Κάρμα» των προηγούμενων ζωών του. Αυτά είναι μέρη εξαιρετικής ζεστής και κρύου όπου υποφέρουν από ατελείωτη δίψα και πείνα, σε καταστάσεις περιορισμένης εξυπνάδας και πλήρους σύγχυσης. Τα τρία ανώτερα «παραδεισένια» βασίλεια ,παριστάνουν το αποτέλεσμα καλού «Κάρμα», ωστόσο ,αυτά είναι ακόμη βασίλεια ψευδαίσθησης βασισμένα σε απολαύσεις οι οποίες μπορούν να μπερδευτούν με την αληθινή απελευθέρωση της ψυχής. Αυτά τα 3 βασίλεια είναι ανθρώπινα βασίλεια καθώς και βασίλεια ημίθεων Το ανθρώπινο Βασίλειο είναι το πιο «τυχερό» ,γιατί σε αυτό δίνεται η ευκαιρία σε κάποιον να αναπτύξει την συμπόνια και να απελευθερωθεί από το αρνητικό κάρμα περασμένων ζωών..
Το εξωτερικό δαχτυλίδι δείχνει τις 12 διαφορετικές στιγμές που περνάμε στην διάρκεια της ζωής μας όπως η άγνοια, το αίσθημα, η συνειδητοτητα, η εργασία, η ύπαρξη, η γέννηση ο θάνατος ,
Η μορφή του Βούδα επάνω δεξιά, εκτός τροχού, δείχνει ότι οι
Βούδες βρίσκονται έξω από τον τροχό της Σαμσαρα (ζωής) Δείχνοντας
προς το φεγγαρι,το οποίο συμβολίζει την κατάκτηση της «Νιρβάνα» , η
ήρεμη γαλήνια κατάσταση του νου απελευθερώνει από κάθε
ψευδαίσθηση και πόνο ,φανερώνοντας τον δρόμο προς την λύτρωση
από την δυστυχία της κυκλικής ύπαρξης

The explanatory diagram known as the wheel of rebirth is called in Tibetan, Shri Pa'i Korlho.

Elements of the Wheel

One of the earliest historical examples of a visual aid used in teaching is the chart used by Buddha Shakyamuni to explain the workings of karma.


In The Meaning of Life, a collection of discourses by HH the 14th Dalai Lama (a Gelugpa,) the wheel is described as having five segments (the realms of devata and ashuras are combined.) It is driven by its hub of Three Poisons: desire or attachment, aversion or hatred, and delusion or ignorance, and by the energy resulting from our actions that are invariably motivated by those three. In other words, by karma.

The segments between spokes are the different realms into which sentient beings take rebirth. They are

1a. Devas or gods.
1b. Ashuras or titans (anti-gods, jealous gods, demigods, aka "demons")
2. Manushyas or humans.
3. Tiryakas or animals.
4. Pretas or hungry ghosts.
5. Narakas or demons (hell beings)

H. E. Thrangu Rinpoche (a Kagyupa,) describes the realms as relating to six distinct conditions. In the two higher realms, they are Pride and Jealousy (1a and 1b above, respectively.) In the "Realm in which it is easiest to attain Enlightenment" (2 above) humans are afflicted with five disturbing emotions. The lower realms (3, 4 & 5 in the list above) are respectively associated with Ignorance, Desire and Anger.

At the top is are the heavens or realm of gods that is usually blended with that of the demi- or anti-gods, a.k.a. titans or ashuras, with whom they constantly struggle for dominance.

Before it [at 10 o'clock], is the human realm. Read in Jamgon Kongtrul the Great's Generation and Completion with commentary by Thrangu Rinpoche [scroll down the linked page] of ". . . the complete correspondence to all the events of one life cycle. Starting with the bardo and the entrance of the bardo consciousness into the womb, going through your whole life and ending with your death, and again your entrance into the bardo" including the stages of the process for a fetus in the womb of its mother.


After the top realm, going in a clockwise order, next is the realm of those who, after death, are still so attached by desire to this world that they are ghosts. In the Tibetan version, they are shown with very narrow necks and are known as ‘hungry ghosts’ because their condition prevents them from enjoying food or drink.

At the bottom is the hell realm that is often shown to comprise both hot and cold forms of torment. The Sutra of Remembrance of the True Law describes 8 different hells but makes it clear that they are the product of our own mind.

Next is the animal realm where sentient beings from whales to insects are confined in fear and ignorance.

Nearing the top once more, is the realm of human beings in our varying conditions, degrees and statuses.

The in-between states are called in Tibetan, the bardo. This is also the word for the locale of consciousness while it is not embodied, as in certain kinds of dreaming.

As dismal as the situation may appear at first glance, in each of the realms is depicted a symbol of the dharma providing the opportunity for liberation from the repetitious situation known as samsara.

Buddhists believe that it is the human experience of existence that provides the best opportunity for enlightenment, liberation [Skt. moksha], nirvana. "Just as it is impossible to describe colours to a person blind from birth, or the joys of flight to a fish in the depths of the ocean, . . . the experience of nirvana is indescribable."

There are various versions of the Wheel of Rebirth. In a few, there is a buddha figure in each segment; in others there are various symbols used to represent the dharma. The pictures illustrating the "12 links" on the rim of the wheel may be somewhat different, too.
The 12 Links of Causality

On the outer edge or rim of the wheel are twelve images. They symbolically refer to the factors that interact to determine the consequences of activity or karma. They derive from and can be related to, the Madhyamika view concerning the nature of reality. Here, too, there may be some variation depending upon the tradition or school to which the tangka artist belongs.

At top is a blind man with his stick representing spiritual blindness; this is the state of ignorance in which we can easily lose our way. Sometimes we do not even know there is a way.

At 2 o'clock is a potter at work on his own products. These are the deeds and actions we perform ~ the formations, preparations or samskaras. We are responsible for our own pots, not fate.

At the 3 o'clock position is a monkey playing in a tree. It depicts ordinary attention or consciousness which shifts continuously in the undisciplined mind. Meditation seeks to calm the monkey in order to gain access to the nature of consciousness.

At 4 is a boat with two people in it, Name and Form. [Some versions have a person and the heaps or skandhas] These act together as the conditioned way in which we experience the world. The boat is the mind moving about on 'reality'. (Some have interpreted this image as the physical and the intellectual or spiritual moving the boat of experience.)

At 5 is a house with six openings: five shuttered windows and a closed door. These are the five senses plus a sixth which is the faculty of apperception by which we interpret the input of the senses. That is, the sixth sense is apperception, recognition at the sub-conscious level.

Moving to the 6 o'clock position: A man and a woman embracing demonstrates contact, the consequence of sensual perceptions.

At 7 is a person who has been struck in the eye by an arrow. He is wounded by emotion, the subsequent feelings that can have a "fatal" effect. They create suffering.

At 8 is a woman offering a drink to a man. It illustrates desire that has been stimulated by perceptions and emotions which leads us to drink more from the world of appearances.

At the 9th position is a person picking the fruit of his tree. He receives the consequence he expects will be sweet.

At 10 is a maiden about to cross the stream. In one version of the Wheel, there is one person beckoning another to go or to come back.

At 11 is a woman giving birth. The new life is determined by the fruits of the old and is attracted to the parents accordingly, in order to be born.

Finally [?], the illustration that ends one round but begins another new life in one of the realms, is that of two people carrying a burden on a litter. This is the body, a corpse wrapped up on its way to be disposed of. Other people suffer as they bear the burden of another's death.

"If any link in the twelve-linked circle of causation (pratitya-samutpada) is broken the entire circle ceases to be operative because the root of it, the zero [Sanskrit shunya] is discovered. This origination is rooted in zero, proceeds from it, ends in it, and itself is nothing but an extension of zero." This zero is not infinite [like conceptions of God] but neither is it finite.

Whether we are meditating, dreaming, or going about our other activities ultimately we are responsible for our own experience. According to the Buddhist view, objects and beings make their appearance without an external stimulus, or any First Cause. It is said that, just as a painter can paint a portrait of a demon and then be terrified by it, so unenlightened beings paint a picture of the six realms of samsara and then are tormented and terrified by that picture.

Through the power of our own minds, we create the six realms of existence and then rotate through them. We are the ones who create the realms and the endless cycle known as samsara. http://www.khandro.net/doctrine_rebirth.htm

Thangka dimensions = 50 x 67 cm. price 500 euro.
O Βούδας της Συμπόνιας. Avalokiteshvara

Rigsum Gonpo ονομάζονται οι τρεις πιο δημοφιλείς Θεότητες Avalokiteshvara, Vajrapani και Manjushri.
Ο Avalokitesvara είναι πιθανόν η πιο δημοφιλής από όλες τις Βουδιστικές Θεότητες, αγαπημένος σε όλον τον Βουδιστικό Κόσμο .Η λέξη avalokita σημαίνει «παρατηρεί τους ήχους του κόσμου « και isvara σημαίνει « Κύριος» .Το πλήρες όνομα έχει πολλές φορές μεταφραστεί ως «Ο Κύριος που ακούει / βλέπει σε κάθε κατεύθυνση» καθώς και «Ο Κύριος που ακούει το βαθύτερο» .Ο σκοπός του Avalokitesvara είναι να ακούει τις προσευχές όλων αυτών που βρίσκονται σε δυσκολίες και έχει αναβάλει την «Θεοποίηση ¨ του μέχρι να βοηθήσει κάθε πλάσμα στην γη ώστε να πετύχει την Φώτιση. Έτσι λοιπόν θεωρείται ως η προσωποποίηση της συμπόνιας από όλους τους Βούδες, ο Κύριος της απόλυτης συμπόνιας.
Ο Avalokitesvara είναι αυτός που προστατεύει τον κόσμο στο διάστημα από την «αναχώρηση του ιστορικού Βούδα , Gotama Buddha (Sakkyamuni), και τον ερχομό του μελλοντικού Βούδα Metteyya Buddha
Στο Θιβέτ είναι γνωστός ως Avolakitesvara,στην Ταϊλάνδη ως Lokesvara.,στην Κίνα ,Ιαπωνία Βιετνάμ και Καμπότζη είναι γνωστός ως Kuan Shih Yin Pusa και στην Μυανμάρ ως Lokanahta η LokabyuhaNat
Εδώ απεικονίζεται να κάθεται πανω σε ένα θρόνο Από ανθός λωτού .
Έχει τέσσερα χέρια με το ένα ζευγάρι σε στάση προσευχής στο ύψος της καρδιάς φορώντας βραχιόλια προσευχής, ενώ στα αλλά χέρια κρατάει ένα «μαλα» (βραχιόλι προσευχής) από κρύσταλλο ,και σηκώνει το δεξί του χέρι στο ύψος του αυτιού κρατώντας ένα ανθός λωτού.( ο λωτός θεωρείται το λουλούδι της Φωτισης.Με χαμόγελο ατενίζει όλα τα πλάσματα σιωπηλά.
Οι Θιβετιανοι και οι Μογγολοι μοναχοί ,θεωρούν τον Dalai Lama ως την μετεμψύχωση του Avalokiteshvara. Οι επικλήσεις προς αυτόν έχουν μεγάλη αποτελεσματικοτητα.Ψαλλοντας,ο οπαδός μπορεί να εξαλείψει κάθε ασθενεια,τιμωρια ,φόβο και αναπάντεχο θανατο.Μπορει να αυξήσει την διάρκεια ζωής και να αποκτήσει πλουτο.Και πανω από όλα, θα μπορέσει να ξαναγεννηθεί ως άνθρωπος η σε ένα από τα Θεϊκά βασιλεία.
Κάτω δεξιά υπάρχει αναπαράσταση της Θεότητας VAJRAPANI.
Είναι η Ταντρικη άποψη του φωτισμένου νου. Άγριος σε εμφάνιση και με εξαιρετικές δυνάμεις, αντιπροσωπεύει το στοιχείο του νερού. (Akshobhya Buddha).Μετατρέπει το μίσος σε υψηλή σοφία και μαγική τελειότητα. Αντιπροσωπεύει την δύναμη όλων των Φωτισμένων (Buddha’s).Για τους Γιόγκι ο Vajrapani είναι μια αρχετυπικη θεότητα δυναμικής αφοσίωσης .Στέκεται σε έναν δίσκο λωτού έχοντας γύρω του φλόγες.
Κρατάει ένα χρυσό σκήπτρο (Vajra). Vajrapani= Αυτός που κρατάει σκήπτρο. και φοράει ένα δέρμα τίγρης, σύμβολο δυναμης.Σε κάποιες αναπαραστάσεις κρατάει μια θηλεία για να πιάνει τους δαίμονες. Το μάντρα επίκλησης του είναι OM VAJRAPANI
HUNG PHET ¨.
Η φιγούρα κάτω αριστερά είναι ο ο Manjushri (Θιβετανικα,.Jampal Yang)
Είναι ο Bodhisattva (φωτισμένο ον ) της Σοφίας και θεωρείται ως σύμβολο της Νου όλων των Βούδας. Υπάρχουν διάφορες αναπαραστάσεις του, γαλήνιες αλλά και άγριες. ανάλογα προς το όφελος όλων των πλασμάτων.
Εδώ έχουμε μια γαλήνια εμφάνιση του, όπου κρατάει στα χέρια του ένα άνθος λωτού.
Πιστεύεται πως όταν προσεύχεσαι στον Manjushri θα αποκτήσεις καλή μνήμη, ευγλωττία και καθαγιασμένο νου.Συνηθως κρατάει και ένα σπαθί ,το όπλο με το οποίο κόβει την άγνοια, αν και στην Θιβετιανη εκδοχή (όπως έχουμε εδώ) όχι.

THE BUDDHA OF COMPASION AVALOKITESHVARA
Bodhisattva Avalokiteshvara is as white as the moon and wears a crown of five Buddhas. He has coiled hair with two central hands in front of the bosom with pearl beads in hands. He holds crystal beads in another right hand and raises another left hand as high as his ear picking up an eight-petal lotus flower. With smiles on the face four-armed Avalokitesvara is gazing at all beings silently. He is decorated with flowers, sitting cross-legged on a lotus and moon disc throne and radiating bright colorful lights.
His incantation has great virtue. Chanting the incantation, the follower can eliminate diseases, punishments and fear of unexpected death. He can lengthen his span of life and become rich. At his deathbed, he can be reborn as a hu¬man being or as one of the God realm. The Tibetan and Mongolian Buddhists regard the Dalai Lama as the incarnation of Avalokiteshvara.
On the popular level, Vajrapani, Holder of the Thunderbolt Scepter (symbolizing the power of compassion), is the Bodhisattva who represents the power of all the Buddhas, just as Avalokiteshvara represents their great compassion, Manjushri their wisdom, and Tara their miraculous deeds. For the yogi, Vajrapani is an archetype deity of fierce determination and symbolizes unrelenting effectiveness in the conquest of negativity. As such, this icon brandishes a vajra in an exorcising gesture in his right hand, and with his left hand makes the threatening gesture with index and little fingers pointed up. His taut posture is the active warrior pose (pratayalidha), based on an archer's stance but resembling the en garde position in Western fencing.
is possibly the most popular of all Buddhist deities, beloved throughout the Buddhist world. The word avalokita means “observes the sounds of the world” and isvara means
“lord”. The full name has been variously interpreted as “the lord who hears/looks in every direction” and “the lord of hearing the deepest”. The great vow of Avalokitesvara is to listen to the supplications from those in difficulty in the world and to postpone his own Buddhahood until he has helped every being on earth achieving enlightenment. Therefore, he is treated as the embodiment of all the Buddhas' compassion, the lord of infinite compassion in Mahayana Buddhism.
Avalokitesvara, who guards the world in the interval between the departure of the historical Buddha, Gotama Buddha (Sakkyamuni), and the appearance of the future Buddha, Metteyya Buddha. Our LokaNat is known in many names, depending on where he/she is worshiped and revered. In Thailand, he is known as Lokesvara. In Tibet, he is known as Avolakitesvara, in China, Japan, Vietnam and Cambodia she is known as Kuan Shih Yin Pusa and in Myanmar as Lokanahta or LokabyuhaNat, the same as known in Thailand Lokesvara. Not many in Myanmar know of her real name, because her image has went through some sort of transformation into a slightly different image by the Myanmar artist. However, her real image could be seen on mural wall painting of many of our ancient Pagoda in Bagan.
Avalokitesvara is also an emanation of Amitabha’s compassion and with Amitabha’s figure represented in his headdress. He guards the world in the interval between the departure of the historical Buddha, Sakyamuni, and the appearance of the future Buddha, Metteyya. Based on scriptures of the Pure Land school that were translated into Chinese between the 3rd and 5th centuries, the Pure Land sect practitioner look to rebirth in the Western Paradise of the Buddha Amitabha, Avalokitesvara forms part of a ruling triad, along with Amitabha and the bodhisatta Mahasthamaprapta. Images of the three are often placed together in temple.

VAJRAPANI
Wrathful and extremly powerful Bodhisattva aspect ot thewaterelement(AkshobhyaBuddha).
He tranforms hate into highest wisdom-activity. \Standing on a lotus-sun disc he is surrounded by wisdom fire. Around his neck he wears a serpent and below a tiger skin.
In his right hand he holds a golden sceptre (Vajra/ Vajrapani=Vajra holder).
His left hand holds a loop for catching demons. His short mantra is OM VAJRAPANI
HUNG PHET
Tantric aspect of the enlightened mind, which transforms the energy of hate into active wisdom and magical perfection. A Bodhisattva-aspect which symbolizes the undestructible vajra-body of a Buddha. In the above form-emanation he stands on a sun-disk surrounded by wisdom flames, adorned with various nagas (serpents), holding a vajra (cepter) in his right and a demon noose in his left. He is an emanation of the water element (Akshobhya Buddha) and can arise in various forms and mandalas. His short mantra is OM VAJRAPANI HUNG PHET and his seed-syllable is the blue-black HUNG. Chana Dorje was a major secret meditation deity of e.g. Lama Yeshe, Geshe Rabten and Gangchen Tulku.

MANJUSHRI
Manjushri (tib.Jampal Yang) Manjushri is Bodhisattva of Wisdom and consider as a symbol of the Mind of all Buddhas. He appears in five peaceful and wrathful forms for the benefit of all living beings. In his right hand Manjushri holds a sword cutting ignorance and in the left one - stem of a lotus flower with Prajnyparamita Sutra. It is considered the believers praying to Manjushri and practicing his methods (sanskr. sadhana) receiving good memory, eloquence and holy mind The two traditional objects held by Manjushri, the bodhisattva of wisdom, symbolize his character: a book, which represents Manjushri’s role as the embodiment of wisdom, and a sword, which is the weapon with which he cuts through ignorance. This Tibetan image depicting one form of Manjushri, Sita Manjughosa, however, has no sword, most likely because it was created according to specific texts taught by a Kashmiri monk named Shakya Shri (1127–1225), who was active in Tibet in the early thirteenth century.

This mantra has absolutely no conceptual meaning. The syllables are the first syllables of each line of the Avatamsaka Sutra, which is a text concerned with the Perfection of Wisdom (prajρaparamita).

If you are interested on buying something contact me  or  visit my e-shop  @ Atma Ethnic Arts 

Continue to part 2 of Tibetan Thangka Paintings .....